نشخوار خاطرات

بیست و دو روز پیش دقیقاً همین ساعت آخرین بارى بود که در هواى تو نفس کشیدم، آرامش، شور و هیجان، بلعیدن آخرین ذره هاى اکسیژن در فضاى محدودى که نا خواسته درش قرار گرفتیم و بعد... تمام هفته رو مثل فیلمى که روى دور تند ببینىم  حریصانه بدون دیدار به جمعه رساندیم و تمام.

حالا من موندم و یه تکه کاغذ که بوى تو رو میده هر روز قبل از اینکه ماشین رو استارت بزنم  با بوییدنش یک آه میکشم و روز شروع میشه. شب ها تقابل منطق و احساس به دیوانگى میکشاندم، کشمکش این دو توانم رو تحلیل میبرد و من مصرانه به خاطراتم چنگ میاندازم، مرور، مرور، مرور تک تک ثانیه هایى که در هواى تو بودم، و زیستن در واقعیتى که درش سقوط کردم. 

جیران