عشق را در پستوى خانه نهان باید کرد

یک شب که دلم  خیلى براىت تنگ شد و باران هم میبارید سوار ماشین خواهم شد  و  به پارکینگ کلیسایى خواهم رفت که اولین  بار در آغوشت از عشق لرزیدم . مرور و مزمزه خواهم کرد هرم هم آغوشى در زمستان سرد و بارانى را.  بوسه هایت را هوس خواهم کرد با همان شرمزدگى روز آغاز. و اینبار بیمار گونه از پلیس نخواهم ترسید که چرا عشق را از پستوى خانه برون کردید. 

فوبیاى پلیس  را فراموش میکنم در آغوش خیالت و باز با یک تاپ تابستانه زیر باران عرق عشق بازى را بر تنم خشک خواهم کرد.  شبهاى خوب زندگى هرگز تکرار نمیشوند. بوسهء عشق را کلیسا هم مقدس دانست  و از بلنداى برج  از پس ناقوس زرینش ما را تماشا میکرد.

جیران